بسم الله الرحمن الرحیم

آیا شما تا به حال به زمینی خالی قدم گذاشته اید که تازه می خواهند در آنجا ساختمانی را بنا کنند ؟شما اگر هرروز به آن زمین سر بزنید و از نزدیک ساختن خانه را تماشا کنید و زیر بنای اولیه آن را می بینید که چگونه بنّا بعد از اتمام کار ماهرانه دیواری که با سیمان سیاه بدریخت و کریه جلوه می کند را با گچ سفید می پوشاند ، بعد نقاش با آمیختن چند رنگ چنان آن را زیبا نقّاشی می کند که بعد از اتمام کار سیاهی دیوار سیمانی و اسکلت زشت اولیه آن کاملا پوشیده می شود و هرکس به آن خانه می نگرد ؛ سازنده ی خانه را تحسین می کند . حال اینجا اگر آن دیوار زشت ، محبت نقّاش و رنگهای مختلفی که به او زده شده را یادش برود و سیاهی ذات خود را که با رنگهای زیبا پوشانده شده را فراموش کند و به خود مغرور شود و فکر کند این زیبایی که نقّاش به او عنایت کرده مال خودش است و نداند که این زیبایی بر او عارض شده و ذات اصلی او همان سیاهی است که با این رنگها پوشانده شده . شما که از ابتدا شاهد بودید؛ از اینکه می بینید این دیوار آنچه را که مال خودش نیست را به خود گرفته ؛ چقدر این خودخواهی ، او را در نطر شما زشت و کریه تر نشان می دهد و وای بر احوال او اگر روزی این رنگی که بر او عارض شده ؛ بریزد و او بی رنگ و رو شود باز کیست که مجددا او را رنگ جدید و زیبا بزند ؟!

انسانی که ذات و حقیقت اولیه ی او فقر است و هیچ ندارد و فرشتگان از اول خلقت او حاضر بودند و دیدند که خداوند چگونه این ذات فقیر و بی چیز و عاجز و مسکین و نیازمند را چگونه ساخت و به عزّت رساند و بر او لباس عبودیت را پوشاند و او را متخلق به اسماء خودش کرد و ........

   در ادامه مطلب با ما همراه باشید.....